Werk “werkt” als het resoneert. Als het resoneert met jou. Ofwel als de dingen die je doet voortkomen uit een gevoel dat van binnen opborrelt en waarvan je voelt van “yes dit wil ik doen!”

Werk dat klopt, is werk waar je warm voor loopt. Dat wat je gaat doen als je je verveelt. Waar je uren over kunt vertellen.
Toen ik nog personeelsadviseur was, had ik standaard deze tekst van Confucius onder mijn mail staan:

“Geef mij een baan die bij mij past, en ik hoef nooit meer te werken”.

Utopisch, zeggen sommige mensen dan. Dat hangt ervan af, hoe je het bekijkt, zeg ik dan. Dus laten we er naar kijken.
Vrijwilligerswerk, een eigen bedrijf, een baan in loondienst, het is allemaal in beeld te brengen. We zetten jouw vraag in het midden en kijken dan naar het beeld wat via mij ontstaat.
Een vraag over een eigen bedrijf kan bijvoorbeeld zijn waarom bepaalde afdelingen werken als een speer en andere afdelingen niet vooruit te branden zijn. Waar mist de match? Hoe is dat te helen?

Ik heb wel eens, volledig anoniem, kinderen van een onrustige klas op papier van plek gewisseld en uitgelegd aan de docent waarom bepaalde matches van kinderen onderling wel of niet werken. Waarom sommige kinderen vooraan moeten zitten en anderen definitly niet bij de deur.
Dit werkt.

Ook in werkomgeving bestaat er zoiets als karma. Thema’s die vragen om uit”werk”ing. Dat wat mensen bindt, en wat mensen afstoot. Zo trekt een baan jou, of wil je ergens pertinent niet werken.

Het is fijn als werk, in wat voor vorm dan ook, je een happy mens maakt. Ik vind het werk in mijn praktijk het mooiste werk dat er is. Mijn werk bij de Voedselbank is op een andere manier net zo waardevol. Beide resoneren in mij met het gevoel van de kern van het bestaan, en het goede te doen.

En zo heeft ieder zijn “job to do” in deze wereld.