Families eindigen bij mij altijd op een vel papier. Er ontstaat een tekening met poppetjes van mensen die tot de familie horen of anderszins voor mijn gevoel een familierol vervullen.

Dat kan dus ook de recentelijk overleden oma zijn.
Ik teken uit wat van belang is in dit gezin, en met name ten opzichte van elkaar.

Elk poppetje heeft een aandeel in de dynamiek van het gezin. En met het zien van deze dynamiek weten we wat we elkaar brengen, we vermijden, wat we delen, wat onze vreugd is en onze pijn.

Het is fun om te zien welke leuke eigenschappen vader en zoon delen en wat voor situaties dat oplevert.

Het is verhelderend om te zien dat een verschil van mening zijn oorzaken heeft die je nu ineens begrijpen kunt.

Het is helend om door inzicht over grenzen heen te kunnen stappen en te voelen dat houden van alles is wat er toe doet.

Het ontnuchtert om te horen hoe een ander jou ziet.

En verwondering en vaak tranen zijn er bij persoonlijke onderwerpen waar je het niet eerder over kon hebben maar wel steeds voelde.

Als je een vraag hebt die in dit kader past en dus met gezin of familie te maken heeft, dan kunnen we daar samen naar kijken. Er komt vanzelf de relevante informatie tevoorschijn zonder inbreuk te doen aan de privacy van het gezin en de individuele gezinsleden.

Karma bestaat ook op familienivo. Want los van alle persoonlijke belevenissen, delen families ook een thema, een verhaal. Dit karma beïnvloedt het persoonlijk proces en vraagt ons om oplossing.

Het is fijn om je eigen vraagstelling te kunnen zien door de ogen van met wie je leeft. En om te begrijpen wat er allemaal speelt in dat gezin. Die vertaling wil ik graag voor je maken. En dan kun je nadien altijd nog beslissen wat je zou willen doen, of laten, in relatie tot je vraag in deze familie.