De regenboog is het symbool van hoop en van verbinding tussen hemel en aarde.
Als een mens of dier is overleden, zeggen we dat onze metgezel over de regenboogbrug is gegaan.

In symbolieke taal wordt bij mij de regenboogbrug gebruikt om in beeld te brengen waar een ziel in het proces van overgang is.

Het rationele brein protesteert er zwaar tegen, maar contact met overledenen is goed mogelijk. Het is alleen geen spelletje. Ik dien te vragen of het contact ook de bedoeling is. Meestal mag het wel, soms ook niet, en daar doen we het mee.

De ervaring leert dat contact ontstaat omdat er iets te delen valt wat te maken heeft met het proces van levende of overledene. We delen een ervaring, een thema. Of het afsluiten van een gebeurtenis. Het rondmaken van een afscheid. Elkaar zo goed te mogen voelen, terwijl je van elkaar weet dat we ieders ons weegs weer dienen te gaan. Het is goed zo.

Een contact is nooit bedoeld om het ego te voeden. En ook niet om ons te vertellen wat we moeten doen. Inspiratie en liefdevolle gedachten die we ontvangen van overleden zielen doen ons wel in een bepaalde richting gaan. En ook daarin kun je zeggen: dit is een ervaring. Punt. Zoals alles komt en gaat, en de richting in feite niet van belang is. Het gaat om het pure ervaren van ons leven. En dat is voor de overledene net zo!

Want dood is niet dood. Er bestaat geen dood. Er bestaat een overgang naar een andere levenssfeer. Het als alsof jij in Europa leeft en je oom naar Amerika emigreert.

Elkaar een dikke knuffel geven gaat niet meer, maar als het voor jou en hem in de lijn van het leven ligt kun je zeker naar elkaar luisteren, elkaar inspireren, troosten, er voor elkaar zijn. Dit allemaal vanuit een andere dimensie, die niets te maken heeft met controle of bezit, maar alles met liefdevol delen en vervolgens toch loslaten.